Częściej lub rzadziej uczestniczymy we Mszy św., Zdajemy sobie sprawę z tego, że to nie jest to samo uczestniczyć we Mszy Świętej albo oglądać ją w telewizji. W telewizji jest obraz, ale nie ma rzeczywistości. W telewizji oddzielenie znaku od rzeczywistości. Nie można bowiem niczym zastąpić miejsca celebracji. Eucharystia nie może być spektaklem. Musimy zachować szacunek dla Tajemnicy. Na ołtarzu znajduje się Ciało Chrystusa, gdzie Go wcześniej nie było, bo dokonała się przemiana chleba w Ciało Chrystusa (zob. Św. Tomasz z Akwinu, IV Księga Sentencji, rozróżnienie10, artykuł 1). Bóg nie podlega zmianom, zmiana dokonuje się w stworzeniu, która powoduje rzeczywistą relację z Bogiem. Chleb zostaje rzeczywiście przemieniony w Ciało, a wino w Krew. Chrystusa. Msza Święta jest ofiarą Chrystusa i Kościoła, uobecnieniem owoców Jego krzyżowej ofiary. Jego śmierć była śmiercią zbawczą za nas. We Mszy Świętej uobecnia się ofiarna miłość Jezusa uwielbionego, aktualnie niecierpiącego. Nasza współofiara polega na wyrażeniu zgody Bogu do rozporządzenia swoją osobą. Ofiarowanie siebie nie jest rzeczą łatwą. To trudne zadanie, zadanie na całe życie. Stąd też stale trzeba siebie Bogu polecać, ofiarowywać. We Mszy Świętej niezmienione postacie chleba i wina stają się urzeczywistniającym znakiem osobowej i skutecznej obecności Chrystusa. Eucharystia czyni Chrystusa obecnym bez jakiegokolwiek przemieszczania, ale przez wewnętrzną przemianę chleba i wina, które są znakami Jego obecności. Postacie chleba i wina nie podlegają żadnym modyfikacjom fizycznym czy chemicznym, lecz jedynie modyfikacjom w płaszczyźnie metafizycznej. Transsubstancjacja, przeistoczenie oznacza przemianę, która następuje poza zasięgiem obserwowanych zjawisk. Transsubstancjacja to jest znak i rzeczywistość obiektywnej obecności Chrystusa. Chleb i wino stają się znakiem, że po konsekracji stajemy w obecności Ciała i Krwi Chrystusa. Chrystus przynosi nam zupełnie coś nowego: dar z Siebie samego dla wspólnoty chrześcijan. Bóg wszechobecny staje się dla nas po konsekracji obecny pod postaciami chleba i wina bez pokonywania odległości. Słowo czyni Ciało obecnym w Eucharystii, a Ciało eucharystyczne wzbudza słowo we wspólnocie. W telewizji widzimy znak, ale brakuje nam rzeczywistości sakramentalnej. Ta rzeczywistość sakramentalna nie działa na odległość. Nie możemy nikogo ochrzcić na odległość, nie spowiadamy się na odległość. Żadna transmisja nie zastąpi osobistego udziału w Eucharystii. Pilnie trzeba wrócić do normalności życia. Potrzebna jest niedzielna Eucharystia, która jest dla każdego ochrzczonego sercem niedzieli (Jan Paweł II, Novo millennio ineunte. 36). Msza Święta jest centrum życia chrześcijańskiego. Msza Święta, Eucharystia jest największym sacrum, największą świętością na jałowej ziemi, jest darem i źródłem życia Bożego. Eucharystia jest nieustannym znakiem obecności Chrystusa w Kościele. Kościół jest tabernakulum Boga żywego, zbawieniem świata. Bóg wszedł w historię. Prawda, że Bóg jest z nami, jest najważniejsza. Odpowiedzią na obecność Boga jest kult i świętość. Każda inna odpowiedź pomniejsza sprawę. A więc potrzebna jest Msza Święta. Taki będzie Kościół w Polsce i nie tylko w Polsce, ale na całym świecie, jak będzie sprawowana codzienna Msza Święta i jaki będzie nasz w niej udział, może niecodzienny, ale przynajmniej w niedziele i w najważniejsze uroczystości roku kościelnego.

       Zachowajmy wierność w codziennych praktykach, ćwiczeniach chrześcijańskich, nie z przymusu, lecz z potrzeby serca. Przestańmy bać się radykalnych wyborów i w swoim życiu zróbmy większą przestrzeń dla Boga.